Konuşmacılar başlamadan önce güzel bir karşılama biz izleyicileri bekliyordu. Ekipten Erkan Tekçi ve Cem Aydoğdu dinleyicilere çaldıkları sazlar eşliğinde yöre türkülerinden örnekler söylediler. Özellikle son söylenen Madımak Türküsü’ne dinleyicilerden katılanların sayısı bir hayli fazlaydı, keyifli oldu. 

Moderatörlüğünü Cem Aydoğdu’nun üstlendiği panelde katılımcı olan konuşmacıların Sivaslı olduklarını da belirteyim. 

Tarihçi olan Erkmen Mütevellioğlu, büyüdüğü Sivas’ı, oradaki yaşamı ve mutfağı anlattı. Sivas’ın ikliminin mutfağa olan yansımasından bahsetti. Hazırlanan yemeklere, sofra adabına değindi. Şahsen tanıdığı Aşık Veysel ile olan anılarını da ihmal etmedi.  

Şef Soner Göksu, İstanbul’da büyüyen Sivaslı bir ailenin çocuğu olarak evde özellikle mutfağın nasıl sürdürüldüğünü anlattı. Sonraki nesillerde nasıl sürdürülebileceğine dair iki kelam etti.

Şef Umut Sonar Güner de Sivaslı ailenin bir ferdi olarak kendi yaşamından örnekler verdi. Özellikle anneannesinin hazırladığı yöresel tatlardan bahsetti. Mevcutta yapılan reçeteler üzerinde yaptıkları çalışmaları detaylandırdı.

Sivas mutfağının sonraki nesillere nasıl iletileceğiyle ilgili de detaylar konuşuldu. Bu sırada dinleyiciler arasında olan aileler de konuşmaya katıldılar; annelerse bazı yemeklerin tariflerini anlattılar.

İstanbul’da Sivas yemekleri yapan Madalyalı Restaurant’ın sahibi Sabahattin Yılmaz ise kendi deneyimlerinden bahsetti. Sonrasında ise beklenen tadıma geçildi 🙂

Sivas mutfağından güzel örnekler için Madalyalı Restaurant ve Sivas İl Kültür Müdürlüğü’nün yanı sıra Şef Umut Sonar Güner de katkıda bulunmuştu. Ayrıca #BirTasHasHoşaf dolayısıyla gelen malzemeler de kullanılmıştı. Tadıma gelenlerin bir kısmı orta yaşın üzerinde olan Sivas kökenli kişilerdi. Aralarda onlarla da Sivas Mutfağını konuşma fırsatım oldu.Tadımı yapılacak yiyecekler önceden duyrulmuştu, #AçıkMutfak’taki tahtada da ayrıca listelenmişti ki, ne olduğunu hatırlamak açısından iyi oldu. 

Sivas kökleri olan başta çok yakın arkadaşlarım olan özellikle Ahu ve Şafak sayesinde bu mutfağa karşı bir yakınlığım, zaman zaman tatmışlığım vardı. Ancak henüz denemediklerim için bu etkinlik iyi bir fırsattı (gerçi en çok ‘peskütan’ı merak ediyordum, çorbasını hala deneyemedim ama en kısa zamanda denemek istiyorum, o ayrı).

Tadımdan bahsettikten sonra aklımda (damağımda) kalanları paylaşmadan da olmaz:

Bardakta ikram edilen ‘kesme çorba’, kesilmiş hamur ve yeşil mercimek bazlı, Mersin’de de severek yediğim ‘erişte çorbası’na benzer bir tattı diyebilirim. Hıngel’i daha önce yememiş olanlar bu yemeği patates içli mantı olarak düşünebilirler.

Mercimekli bulgur pilavı, hem besleyici hem de diğer yemeklere görece daha kolay hazırlanabilen bir yemek (benim için yağı biraz fazlaydı) denebilir.

Kete’yi daha önceden bilenler biraz değişik buldular, benim içinse süperdi. Hurma tatlısı, kalburabastı tatlısıymış aslında.